Ken jij het kind in jezelf?

Veel van de cliënten die ik begeleid (therapie) hebben vragen of problemen die dieperliggend hun oorzaak hebben in de kindertijd.
Dit roept soms de reactie op  “ik wil niet graven in het verleden, ik geloof daar niet in”. Dit is een begrijpelijke reactie: we kunnen namelijk gebeurtenissen uit het verleden niet veranderen. Daarnaast kan het ook beangstigend zijn om daarmee opnieuw geconfronteerd te worden als het gaat om pijnlijke gebeurtenissen. Het is menselijk dat je in eerste instantie hier liever geen aandacht aan wil schenken. Als therapeut respecteer ik dit en ga ik dit zeker niet forceren, dat spreekt voor zich.
Het is in therapie ook geen doel op zich om hiernaar op zoek te gaan.  Ik vind het belangrijk om elke sessie te vertrekken vanuit wat er op dat moment op de voorgrond staat bij de cliënt, in het hier en nu in zijn/haar dagelijks leven.
 
Toch kan het zinvol zijn om open te staan voor het idee dat je als volwassene  een ‘innerlijk kind’ met je meedraagt. Dit innerlijke kind kunnen we onderscheiden in ‘het gekwetste kind’ en ‘het goddelijke kind’.

Het gekwetste kind
Het gekwetste kind in je draagt die emoties, gedachten, gedragingen, …. met zich mee die je vroeger als kind hebt ervaren bij pijnlijke gebeurtenissen EN die je toen op dat moment niet hebt kunnen verwerken.
Namelijk, als kind heb je niet altijd de mogelijkheid om je emoties op een liefdevolle manier te beleven en uiten. Hier kunnen allerlei redenen voor zijn:

• Er is onvoldoende veiligheid en begrip in de omgeving voor het kind (en zijn emotie).
• Als kind heb je nog niet het bewustzijn om bepaalde gebeurtenissen te kunnen plaatsen of begrijpen.
• De pijnlijke gebeurtenis is te heftig (trauma) waardoor het kind dit niet kan vatten. Het kind wordt overspoeld door de moeilijke ervaring waardoor het niet anders kan dan zichzelf af te sluiten van de heftige emotie. Op dat moment is dit nodig als bescherming- en overlevingsreactie.
• Mogelijks vanuit loyaliteit en liefde voor de ‘dader’ kan het kind de ‘schuld’ op zichzelf betrekken: dit gebeurt onbewust maar kan maken dat het kind de oorspronkelijke pijn wegduwt in zichzelf.
• … en zo zijn er nog vele andere mogelijke redenen

Echter emoties verdwijnen niet vanzelf. Een emotie – het woord betekent letterlijk ‘bewegen’ -  dient van nature te stromen. Als je op een veilige manier expressie kan geven aan je emotie en hierin gehoord,  gerespecteerd en erkend wordt, dan kan dit een belangrijke en positieve bijdrage leveren aan het verwerken en helen van pijnlijke emoties. Hierdoor kan de emotie als het ware ‘oplossen’. Het is als een golf in de zee die opkomt:  als je deze niet tegenhoudt maar zijn natuurlijke weg laat gaan, dan gaat deze als vanzelf uitrollen en tot rust komen.


Wanneer deze mogelijkheid voor het kind er niet is, zal het dus – meestal onbewust – deze onverwerkte emotie met zich mee blijven dragen. Dit kunnen gevoelens zijn van pijn, verdriet, boosheid en angst. Hoe langer dit in het kind blijft ‘woekeren’, hoe meer laagjes van andere gevoelens en overtuigingen hier bovenop kunnen komen:  schaamte, schuldgevoelens, verwarring, en vele andere… .  Deze kunnen mee zijn zelfbeeld gaan vormen.
 
Dit alles kan je onbewust blijven meedragen als volwassene, als ‘het gekwetste kind’ in jezelf.
Dit gekwetste kind kan je als volwassene confronteren met gedachten, gevoelens, gedragingen in jezelf waar je hinder van ondervindt. Die je NU op één of andere manier blokkeren in je leven. Die je bijvoorbeeld ongelukkig maken, energie opslorpen, … of je saboterend gedrag laten stellen. Hierbij besef je of begrijp je niet altijd vanwaar dit komt.
Tenminste dit is zo, zolang dit gekwetste kind onbewust in je aanwezig is.
 
Namelijk, zodra je als volwassene bewust contact maakt met dit gekwetste kind in je, gaat het zich gezien en erkend voelen. Dit laatste is belangrijk voor heling.
Vanuit dit standpunt bekeken gaan we in therapie dus niet ‘graven naar het verleden’ maar word je bewust van hoe je het verleden hebt meegenomen naar het heden.
De ‘negatieve’ gedachten, emoties  en overtuigingen kunnen eindelijk bestaansrecht krijgen. Iets bestaansrecht geven is een vorm van liefde, wat maakt dat de kwetsing geheeld kan worden en losgelaten. Het ‘verleden’ wordt dan effectief het verleden. Je kan meer in het HIER en NU leven.
Door bewust te worden van het gekwetste kind in jezelf, verliest het ook zijn macht over je: als volwassene ga je steeds meer in je dagelijks leven herkennen welke gedachten en emoties komen van het gekwetste kindje. Hierdoor krijg je de mogelijkheid om te oefenen in nieuwe keuzes maken, om nieuwe perspectieven, overtuigingen en gedragingen aan te leren aan jezelf.
Belangrijk hierbij is dat je dit niet doet vanuit veroordelingen naar jezelf (het gekwetste kind) maar vanuit zelfzorg. Wederom is bestaansrecht geven hierbij belangrijk: het gekwetste kind moet niet ‘verdwijnen’ of ‘opgelost’ worden, maar begrepen worden. Het zal altijd in ons blijven bestaan, maar op een andere manier. Je leert als een liefdevolle moeder naar het kind in jezelf kijken.
 
Hoe doe je dit nu concreet?
Alle verandering begint met bewustwording, zoals hierboven reeds beschreven. Vervolgens is het nodig dat je de verworven inzichten over het kind in jezelf gaat herkennen in je dagelijks leven, dat je ze ook gaat voelen en doorleven. Hierbij kunnen bepaalde oefeningen ook helpen, zoals schrijfoefeningen, creatieve oefeningen, visualisaties, werken via lichaamsgewaarwordingen, en vele anderen.
Therapie kan je hierbij ook tijdelijk ondersteunen op verschillende manieren die het best bij je passen op dat moment (via gesprek en bovenvermelde oefeningen).
 
Het kan een proces zijn met vallen en opstaan, doorheen de verschillende lagen in jezelf die je hierbij tegenkomt. Ik heb zelf bijvoorbeeld lang moeite gehad om echt het contact aan te gaan met dit kind in mezelf. Ik was ervan vervreemd geraakt en duwde het steeds (onbewust) van me weg. Met doorzettingsvermogen - en veel geduld en hulp ook van enkele therapeuten -  heb ik hier gaandeweg opnieuw vertrouwen in beginnen krijgen.
Ik ondervind – zowel bij cliënten als bij mijn eigen proces – dat dit de moeite waard is. Door opnieuw te leren met liefde naar het gekwetste kind in jezelf te kijken, door met geduld en mildheid dit contact bewust aan te gaan, kan er ook veel moois naar boven komen….
De weg die ik tot nu toe hierin heb afgelegd, maakt dat ik bijvoorbeeld opnieuw meer bewust ben geworden van mijn talenten,  mijn zelfvertrouwen versterkt is, mijn creativiteit meer naar boven komt, … . Dit heeft concreet ook mijn job keuze beïnvloed, mijn dagelijkse levensstijl, vriendschappen, ….
 
Het goddelijke kind
Het mooie van zo’n proces  brengt me bij het ‘goddelijke kind’, waar ik in begin ook even over sprak. Het goddelijke kind hebben we allen in ons. Dit is ook een deel van het ‘innerlijke kind’, meer specifiek de kwaliteiten die je als kind van nature in je draagt.
Zijnde spontaniteit, levensvreugde en -vuur, creativiteit, onschuld, puurheid, liefde e.a. …..
Bij elke persoon kunnen deze zijnskwaliteiten zich op een unieke manier uiten in specifieke talenten.
De mate waarin je deze kwaliteiten van dit goddelijke kind kan ervaren en neerzetten in je leven, zal beïnvloed worden door je gekwetste kind. Ongeheelde kwetsingen kunnen voor een deel bepaalde kwaliteiten in jezelf ook mee gaan wegstoppen. Dus hoe meer  je het helingsproces van je gekwetste kind aangaat, hoe meer je hiervan de vruchten kan plukken via het steeds meer gaan ervaren van je goddelijke kind. Omgekeerd kan het goddelijke kind je ook helpen bij dit helingsproces. Beide beïnvloeden elkaar. Ze maken immers samen deel uit van je innerlijke kind.
 
 
In een therapeutisch proces kan er veel meer bij komen kijken dan hierboven beschreven.  Er zijn nog vele andere manieren, visies en benaderingen mogelijk. Elk heeft zijn eigen waarde, afhankelijk van jouw persoon , soort probleem en fase in je leven.
Besef ook dat je als mens nooit helemaal gevoelens van pijn, angst, boosheid, … kan uitsluiten, dit hoort bij het leven hier op aarde. Het gaat erom hoe je hiermee omgaat, zodat moeilijke emoties en ervaringen je niet meer overspoelen.  Je voelt ze maar je lijdt er niet meer onder.
Het ontdekken, herwaarderen en liefdevol contact maken met het kind in jezelf is één van de mogelijkheden om dit proces aan te gaan.
Dit kind draagt veel potentieel in zich en kan je leven werkelijk verrijken.
 
 
© Kristel De Smedt

---